sen vazgeçtin gelmekten

aynı dünyaya bakan iki farklı ufak pencere bizimkisi.
birbirimizi görebilirdik aynı anda kafamızı dışarı çıkarabilseydik.
ama yapmadık...
sokaklar soğuktu, üşürdük.
yorgundu bedenlerimiz, üşenirdik.
hatta bazen evlerimizde bile yoktuk.
yapamadık...
sıkıştırdık kalplerimizi 4 duvar arasına.
gözlerimizin önüne çektik nefret perdelerini.
var olanı kabullenemedik;
olmayanın peşine düştük.
aynı şarkılara bağıra çağıra eşlik edip,
benzer saatlerde, benzer düşüncelere daldık.
ne birbirimizi duyabildik,
ne düşüncelerimizi duyurabildik sağır gönüllere.
aynı sağanak yağmurların altında sırılsıklam olduk;
farklı yağmur taneleriyle.
aktı ikimizden de aynı tuzlu gözyaşları.
benimkiler senin uğruna,
o'nun uğruna da seninkiler.
ve akan her damla daha da ayırdı yollarımızı.
artık ne yollarımız aynı; ne de varmak istediğimiz yerler.
yalnızca bir şansımız vardı;
sadece bir kere kesişebilirdi kaderlerimiz.
ve ben oradaydım,
ama sen vazgeçtin gelmekten.