bu matem ilanıdır tüm kalplere

yarıya insin özgürlüğümün sancaklarından;
harap düşmüş aşk bayraklarım.
bu matem ilanıdır tüm kalplere.
herkes bilmeli!
içimdeki cumhuriyet yastadır bugün.
karalar bağlasın som altından hisleriniz.
ama kabullenişten de uzak durun.
eğmeyin sakın başınızı öne.
varsın yenilmiş görsünler sizleri.
öyle sansın yosun tutmuş gözleri.
hem ne anlar onlar aşktan;
zehirlenmiş,
paslanmış,
körelmiş gönülleriyle.


vakit kaçarken, kovalanırcasına;
küçük sandıkları dünyalarında,
size rastgelince şaşırsınlar.
bilmezler ki!
bilmezler aslında hayallerinizin;
elbet bir noktada çakışacağını.
işte o raddeye ulaştıklarında,
pişmanlık çanları sağır edecek kulaklarını.
riya bezeli hayatlarına
bir keşke daha ekleyecekler.
ama anlık alınan her karar
aslında bir taş daha koyar gelecek yollarına.
geri dönebilmek de maharet ister.
var mıdır o cesaret tohumu onlarda?
hiç sanmam!


eğer tüm samimiyetiyle bir gün;
aydınlatırsa ürkek güneş içimizi.
ve artık korkmazsa bedenlerimiz ihanetin
keskin darbelerinden;
kuralım şaşalı aşk otağlarını yeniden kalplerimize.
affedelim!
bir kez daha affedelim.
işte o gün geldiğinde;
hepimiz son kerede olsa,
çekelim aşk bayraklarımızı göndere.
en yukarıya!
arşa!


ama şimdi gün matem günüdür...
herkes bilmeli!