Beceriksiz bir soytarı

aşkın, gölgesinden ibaret nefretinin.
korkuyorsun ışığı görmekten.
kralı sanıyorsun kendini,
içinde yarattığın korku imparatorluğunun.
oysa sadece duygularının maskarası olan,
beceriksiz bir soytarısın.
eline yüzüne sevda bulaşmış.
alaycı aşıklar karşında,
fırlatıyorlar suratına kahkahalarını.
görebiliyor musun bunları?
görebiliyor mu ağırlaşmış kirpiklerinin altındaki,
puslu gözlerin?


düşüyorsun!
kusuyor melekler içindeki seni gökyüzünden.
kırılmış kanatlarınla çırpınışların kurtarmayacak.
üşüyorsun!
ısıtmıyor artık kalbini yalansı sevgilerin.
daha fazla göz boyamaların resmedemez mutluluğu.
ve tükeniyorsun!
sona yaklaşırken maskeni düşürüyor şeytan.
söylediğin gerçekler bile değil artık inandırıcı.


kaldır!
kaldır artık başını semaya.
bak güneş kalkıyor tekrardan ayağa.
yine yendi o gecenin acımasızlığını.
peki ya sen görebiliyor musun bunları?