istemiyorum!
görmesinler güzellik perdenin arkasındaki,
kirden duvarlarını.
çık artık hayallerimden de...
sen ki en berrak hayalleri bile,
bir damla ümidinle bulanık eylersin.
ne gereği vardı beni benden almanın?
beni bana düşman etmenin?
ve en kötüsü;
kendi kalbimi, yine kendime kırdırmanın...
oysa altın vuruşu sen yapmalıydın,
sen zerk etmeliydin o son dozu damarlarıma.
şimdi uzak durmalısın gözlerimden.
görmez misin?
tutkularına bulaşan nefreti hissetmez misin?
elinde duygularınla arama artık aşkı,
güpegündüz aşk sokaklarında.
"diyojenlik" oynamanın zamanı mıdır?
ve sen son tüyü koparılmaya çalışılan;
bir kuzgun gibisin.
ya ölü duyguları didikliyorsun;
ya da en kök salmış duyguları severken öldürüyorsun.
farkına varmaz mısın?
der ki shakespeare;
"aşk, gözle değil ruhla görür."
ve sen de;
uzak dur o yüzden gözlerimden;
yakın olabileceksen ruhuma...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder